Oniki Kişi - Bulutsuzluk Özlemi

Oniki kisi saydim,
Üç de sokak köpegi saydim,
Üsümüs,
Biri disi.
Yagmur yagiyordu,
Soguk bir rüzgar esiyordu
Üsküdar Meydani'nda,
Hersey ipislakti.
Saat geceyarisini çoktan geçmisti,
Saat geceyarisini çoktan geçmisti,
Ezan okunurken elli hoparlörden,
Yani gün isirken birden,
Gökgürültüsüne benzer bir sesle otobüs geldi
Oniki kisiydik, itistik, didistik, apar topar bindik.
Sefer taslari tasiyorlardi, vardiyaciydilar.
Hersey kurulu bir saat gibiydi, yerleri belliydi.
Olagan disi olan, orada bulunan yagmur ve bendim.
Kentin o geceki vukuatlarindan habersizdik hepimiz.
Buguluydu camlar, paltolar islak, otobüs soguktu.
Biri islak bir kitap çikardi,
Sayfalarini usul usul açti,
Okudugu kitabinin adi
"Felsefenin sefaleti"ydi.
Buguluydu camlar, paltolar islak, otobüs soguktu.
Cami sildim, disari baktim, bayraklar var,
Bush gelmis.
Sokak köpeklerinin donuk gözlerini gördüm,
Gözgöze geldik.
Mototr gürledi, sarsildi teker,
Çarkifelek döndü.
Biri islak bir gazete çikardi,
Çiplak kadinalrin resmine bakti.
Arka sayfadaki küçük bir haber
Bir diger oniki kisiyle ilgiliydi,
Onlar ölü olarak ele geçirilmisti.